Premisa mbetet e njëjtë dhe se Madridi do të ndryshojë pozicionin e tij nëse ka mirëkuptim midis Prishtinës dhe Beogradit. Por nuk kishte kuptim të vazhdonte me të njëjtat praktika si më parë, duke braktisur tryezën.
Spanja këmbëngul se prania e presidentit spanjoll në të njëjtën tryezë me homologun e tij nga Kosova nuk nënkupton asnjë njohje të shtetit ballkanik, shkruan gazeta spanjolle “Elmundo”.
Kosova nuk është më një problem madhor për diplomacinë dhe politikën spanjolle, vazhdon shkrimin e saj gazeta. Ende është një dhimbje koke, një pikë këmbëngulëse, por nuk është më diçka që pengon jetën e përditshme të Bashkimit Evropian në Ballkan.
Në maj të vitit 2018, Kryeministri, Mariano Rajoy, ‘bojkotoi’ Samitin e BE -së me vendet e Ballkanit për shkak të pranisë së Kosovës. Rajoy mori pjesë në darkën joformale me 26 kolegët e tij, por në mëngjes ai u largua nga Bullgaria dhe u kthye në Spanjë, duke e lënë përfaqësimin në ngjarje në duart e ambasadorëve dhe sekretarëve të shtetit. Këta të fundit nuk ishin të pranishëm në dhomën, ku mund të hynin vetëm krerët e qeverive.
Vitin e kaluar një takim i ri me ballkanasit që aspironin të bashkoheshin në BE-në u mbajt virtualisht dhe aty ishte Pedro Sánchez.
Ai detyroi një protokoll shumë të rezervuar e pa flamuj, emra ose tituj, në mënyrë që askush të mos “akuzonte” se mori pjesë në një ngjarje i barabartë me udhëheqësin nga Kosova.
Por këtë vit, me shumë terren të fituar në një kohë të shkurtër, presidenti do të jetë në Slloveni dhe do të ulet në të njëjtën tryezë për herë të parë në histori homologun e tij nga Kosova.
Burimet evropiane dhe spanjolle shpjegojnë se do të përsëritet i njëjti protokoll si i vitit të kaluar. Nuk do të ketë flamuj kombëtarë (vetëm i BE -së dhe i presidencës sllovene, e cila këtë radhë kryeson Këshillin Evropian), nuk do të ketë as emra pozitash të personaliteteve, në mënyrë që të mos i referohen udhëheqësit nga Kosova si kryeministër.
Është diçka simbolike dhe “pothuajse fëmijërore, por krejtësisht e pranueshme dhe që funksionon”, sipas fjalëve të një diplomati kontinental, që shton se kjo i lë të gjithë të kënaqur, “institucionet, fqinjët ballkanikë dhe pesë shtetet anëtare që ende nuk e njohin Kosovën: Greqia, Sllovakia, Spanja, Rumania dhe Qipro”, përfundon ai.
Një nga mesazhet e Sanchezit kur erdhi në pushtet është se qëndrimi për Kosovën do të ndryshonte. Ajo u artikulua përmes Ministrit të Jashtëm, Arancha González Laya, por edhe përmes paraardhësit të tij, Josep Borrell, i cili si ministër kishte mbrojtur disa pozicione, por si përfaqësues i lartë për Politikën e Jashtme të BE -së duhej të lëvizte drejt një pozicioni krejtësisht të ndryshëm.
Ekzekutivi donte një pozicion më pragmatik, “Të ishte më pak papist se Papa”, shpjegonin disa diplomatë në atë kohë.
Nëse përfaqësuesit do të ishin ulur, duke negociuar, duke ndërtuar ura, Spanja nuk mund të ishte kaq radikale.
Kjo kaloi edhe te detyrimi i luajtjes së ndeshjeve të futbollit në fusha neutrale për ekipin e Kosovës që tashmë konkurron me vendin tonë, shkruan Elmundo.
Nga Madridi këmbëngulin se prania e presidentit në të njëjtën tryezë me homologun e tij, Albin Kurti, nuk është asnjë lloj njohje.
Premisa mbetet e njëjtë dhe se Madridi do të ndryshojë pozicionin e tij nëse ka mirëkuptim midis Prishtinës dhe Beogradit. Por nuk kishte kuptim të vazhdonte me të njëjtat praktika si më parë, duke braktisur tryezën.
“Askush nuk e kuptoi. Është një gjë të mos e njohësh dhe tjetër gjë të mungosh, që asnjë partner nuk e ndan”, thotë një zyrtar veteran spanjoll.
Për pjesën tjetër të partnerëve nuk është diçka aq e nxehtë. Ata kanë arsyet e tyre, por megjithatë kanë lidhje tregtare dhe madje edhe politike me Kosovën.
Greqia, e cila ka pasur lidhje të forta me Serbinë për dekada dhe Qiproja për shkak të konfliktit me Turqinë, kundërshtojnë njohjen e Kosovës. Megjithëse, Nikosia e njeh pasaportën e Kosovës për të hyrë në vend dhe për të marrë një vizë Shengen. Sllovakia për shkak të tensioneve me pakicën hungareze, edhe pse afrimi i tyre është më i thellë nga të gjithë, deri në atë pikë sa ish -ministri i jashtëm i vendit do të jetë përgjegjës për BE -në për rajonin. Rasti i Rumanisë është i njëjtë, pasi shpallja e pavarësisë së Kosovës ndezi aspiratat e pakicës së saj hungareze, e cila doli në rrugë.
Për Spanjën, Samiti është një hap i rëndësishëm, por edhe një burim tensioni. Mediat ndërkombëtare, veçanërisht në rajon, kanë qenë shumë të interesuara këto ditë se çfarë do të bënte ose nuk do të bënte Kryeministri, me imazhin e karriges boshe të Sofjes në vitin 2018 që është ende shumë i freskët. Ata e interpretojnë ndryshimin si diçka të rëndësishme, por kjo vetëm shton presion në Madrid. Është shumë e vështirë logjistikisht të shmangësh imazhet e vështira. Do të ketë një foto familjare me të gjithë drejtuesit, nesër në mëngjes (të mërkurën), por është e mundur që të promovohen të tjerë, diçka që diplomacia kombëtare shpreson ta shmangë. Ata e dinë se çështja është delikate dhe pozicioni i Ekzekutivit në krizën katalanase është shumë i pranishëm në çdo gjest.
Nga Prishtina theksojnë se do të ketë kujdes dhe se nuk do të ketë asnjë provokim.
Aksionet janë të larta dhe ata nuk duan tensione ose përplasje shtesë me kryeqytetet evropiane, ose me vetë BE -në, për të fituar disa pikë me imazhe ose deklarata. Gjatë momenteve më të nxehta të krizës katalanase, udhëheqësit kryesorë të rajonit tashmë thanë se rasti i tyre nuk ishte i krahasueshëm me atë të Komunitetit Autonom, dhe Foreign Affairs pranon se marrëdhëniet tani janë më të mira se kurrë më parë.