Një shpërthim i gazit diellor dhe fushave magnetike pritet të arrijë në Tokë këtë javë.
Sipas mediave të huaja, i njohur si një “nxjerrje në masë koronale” (CME), fenomeni diellor është një “largim i madh i plazmës dhe fushës magnetike” që rrjedh nga korona e diellit.
CME-të janë të afta të nxjerrin miliarda tonë materiale koronale dhe të udhëtojnë nga dielli me shpejtësi që variojnë nga më të ngadalta se 250 km/s deri në 3000 km/s.
CME-të më të ngadalta mund të duhen disa ditë për të mbërritur, ndërsa ato zgjerohen në madhësi ndërsa përhapen larg diellit.
Ndërkohë që CME-të më të mëdha mund të arrijnë një madhësi të krahasueshme me një të katërtën e hapësirës midis Tokës dhe diellit deri në momentin që ai arrin planetin tonë.
Sipas Space.com, grimcat diellore nga një CME do të godasin Tokën duke filluar nga e mërkura, dhe kjo do të thotë se pjesë të planetit mund të përjetojnë një stuhi gjeomagnetike të klasës G-2.
Për fat të mirë ajo konsiderohet si një stuhi gjeomagnetike “me rrezik të ulët”, por mund të provokojë orë të tëra aurorash nga Rrethi Arktik në veri të SHBA-së, deri në jug të Nju Jorkut.
Gjithashtu, këto lloje të stuhive diellore nuk ndërhyjnë me rrjetet e energjisë ose satelitët.
Siç thuhet më tej, CME që i afrohet Tokës këtë javë konsiderohet një “halo CME”, një që duket më i madh se dielli në imazhet e koronografisë ndërsa grimcat diellore i afrohen Tokës, duke i dhënë asaj një efekt rrethor halo.
“Moti i diellit” ndjek një cikël aktiviteti 11-vjeçar dhe CME e kësaj jave është pjesë e ciklit diellor 25, faza aktuale e aktivitetit të diellit.
Cikli diellor 25 filloi në 2020 dhe është planifikuar të arrijë kulmin në korrik 2025.
Çdo 11 vjet, fushat magnetike të diellit rrotullohen plotësisht, dhe si rezultat ndodhin shpërthime gjigante në diell, si ndezjet diellore dhe “largimet” e masës koronale.
Kjo mund të ndikojë në Tokë duke shkaktuar drita në qiell, të quajtura aurora, ose prishje të komunikimeve radiofonike.
Disa shpërthime ekstreme mund të ndikojnë madje edhe në rrjetet e energjisë elektrike në Tokë.
Kështu, ndjekja e cikleve të diellit mund të mbrojë komunikimet radio në Tokë dhe të mbajë të sigurt satelitët dhe astronautët e NASA-s.