Presidenti i Malit të Zi, Milo Gjukanoviç ka sulmuar sërish Serbinë, duke deklaruar se ajo po e përdor vendin e tij si një “betejë të Kosovës”.
Gjukanoviç, në një intervistë për të përditshmen e Podgoricës, “Pobjeda” e cila botohet pas një heshtje të gjatë, theksoi, se Beogradi zyrtar interpretoi rezultatet e zgjedhjeve malazeze “me logjikën e pushtuesve” dhe se Presidenti i Serbisë “dëshiron të kapërcejë pjesën e humbur të historisë serbe” duke miratuar historinë malazeze.
Në prag të kongresit të partisë së tij, DPS e cila humbi zgjedhjet e 30 korrikut, presidenti malazez tha se Beogradi përdor humbjen e DPS-së së tij në zgjedhjet e gushtit “si një derë e hapur për të vazhduar misionin të Serbizimit të Malit të Zi dhe ndryshimin e karakterit të shtetit civil”.
“Meqenëse qëllimet e nacionalizmit të Serbisë së Madhe në Mal të Zi nuk janë arritur ende, mund të thuhet se nervozizmi në selinë tani të vetme të Frontit Demokratik(koalicionit qeveritar në pushtet) – që është udhëheqja shtetërore e Serbisë – është në rritje. Sidomos pasi që Qeveria e re e Malit të Zi nuk luan me ritmet e tyre “, deklaroi Gjukanoviç.
Sipas tij, Beogradi zyrtar do të donte një model më të pastër për të realizuar qëllimet e tyre politike.
Kreu i DPS-së tani në opozitë, që aktualisht është dhe kreu i shtetit malazes pretendon se Beogradi është i bezdisur që partia e tij, e cila, siç deklaroi ai, e sheh si pengesën e vetme të rëndësishme politike për pushtimin e Malit të Zi, nuk po humb mbështetjen e publikut siç prisnin.
“Kjo është arsyeja pse ata po përgatiten për ‘betejën e Kosovës’ në Nikshiq; Kjo është arsyeja pse regjistrimi, sipas zyrtarëve të Beogradit, është një çështje me interesin më të madh kombëtar të Serbisë në Malin e Zi: të paraqesë Malin e Zi si një shtet serb me inxhinierinë e identitetit. “Pas kësaj, do të rrëzojnë këtë qeveri, ta çlirojë atë nga varësia prej ‘shqiptarit të ndershëm’ dhe të formojë një qeveri të vërtetë serbe me drejtuesit e DF në të,” tha Gjukanoviç.
Duke folur për qëllimet dhe burimet e pretenduara të përdorura nga presidenti serb për ta hequr atë nga pushteti, Gjukanoviç thotë se kapacitetet e Vuçiçit janë mbivlerësuar, gjë që, siç thotë ai, ndihmon “iluzionin e tij se ai është afër qëllimit për pushtimin e Malit të Zi “.
“Nuk është! Në zgjedhjet presidenciale, unë fitova 54 përqind të votave; Unë jam drejtuesi i një partie që ka tridhjetë mandate dhe që ushtron pushtetin në shumicën e komunave malazeze. Pra i them atij qetësohu!”, tha Gjukanoviç.
Ai akuzon Presidentin serrb se, duke adoptuar Malin e Zi, dëshiron të kapërcejë pjesën e humbur të historisë së Serbisë dhe shton se kjo nuk do të ketë ndikim në gjatësinë e jetës së tij politike dhe në të ardhmen e Malit të Zi.
Është e gabuar që Serbia të përsërisë gabimet e viteve 1990, të cilat, për fat të keq, i kushtuan shtrenjtë. Në vitet 90, djalli doli nga shishja drejt kroatëve e boshnjakëve, dhe më vonë drejt shqiptarëve. Tani është radha e malazezëve, tha Gjukanoviç.
Duke akuzuar Serbinë për prodhimin e vazhdueshëm të marrëdhënieve jo të shëndetshme me fqinjët e saj, Gjukanoviç thotë se ajo që po bën Vuçiç është një lojë e rrezikshme, pasi kanë qenë pasha edhe më të mëdha e nuk janë kanë dalë ta kontrollonin në vitet 1990.
“Dhe ne e dimë se si përfundoi ajo histori: në Hagë,” tha Gjukanoviç.
Ai foli përsëri për “dy ndikime të konceptit të Serbisë së Madhe në procesin zgjedhor në Malin e Zi”, me, siç thotë ai, një diagnozë të qartë se qeveria në Serbi qëndron prapa , e cila kështu u shërbeu interesave strategjikë të Rusisë në Ballkan dhe Evropë.
“Linja e parë ishte politike, përmes DF, udhëheqësit e së cilës janë kukulla të qeverisë në Serbi. Linja e dytë është Kisha Ortodokse Serbe. “Diçka më e komplikuar për t’u kuptuar, por jo shumë,” tha Gjukanoviç.
I pyetur për të sqaruar në çfarë kuptimi është më e komplikuar, Gjukanoviç u përgjigj se maja e Kishës Ortodokse Serbe, si DF, është një instrument për menaxhim manipulues nga maja e shtetit të Serbisë.
Gjukanoviç akuzon gjithashtu Serbinë për ringjalljen e karakterit të Malit të Zi duke ringjallur “idenë e një Serbie të madhe, që tani ata quajnë “bota serbe”, e cila, siç pohon ai, do të bëhej “një pjesë e domosdoshme e trekëndëshit të Serbisë së Madhe” në një vend multietnik, sekular, pro-evropian, anëtar i NATO-s.