Ndërsa Pekini nisi mekanizmat e tij të propagandës për të provuar të qetësojë botën dhe të tregojë sesi ata tashmë e kanë nën kontroll epideminë e coronavirusit COVID-19 – të lindur në provincën Wuhan – mjekët e tyre vazhdojnë të denoncojnë kushtet në të cilat duhet të punojnë dhe vendimet e këqija që regjimi mori që nga fillimi i shpërthimit dhjetorin e kaluar. Prandaj lufta është e dyfishtë. Dhe e pabarabartë.
Rasti i mjekut Li Wenliang tejkaloi kufijtë e atij shteti kinez, sepse edhe pse paralajmëroi botën për coronavirusin që po vinte, ai ishte viktimë pikërisht e atij virusi që tashmë përhapet në shumicën e vendeve të botës, transmeton Telegrafi.
Ai ishte një nga fatalitetet e para dhe u bë një simbol i luftës që ai zhvilloi në mënyrë që të dihej ajo që po ndodhte me të vërtetë në atë cep të vendit të tij. Por ai u censurua në mënyrë brutal dhe u detyrua të tërhiqej. Edhe ai dhe kolegët e tij.
Por tani është Ai Fen, drejtori i Spitalit Qendror Wuhan – ku punoi edhe Wenliang – ai që foli.
Ai e bëri atë për një revistë kineze, Renwu. Intervista mundohet të censurohet dhe bllokohet nga të gjitha mënyrat nga aparati propagandistik i Partisë Komuniste Kineze (CCP), por që nuk arritën.
Atje ai zbuloi se siç kishin bërë me kolegun dhe partnerin e tij Wenliang, ai ishte gjithashtu i shtypur nga eprorët e tij pasi ai u përpoq të paralajmëronte autoritetet për praninë e një shpërthimi të ngjashëm me atë të SARS, ai që pati një ndikim në popullatë në vitin 2003.
“Unë do të flisja për këtë me këdo, kudo që të kisha mundësi”, tha ai në intervistë. Shënimi u botua të martën natën, por u largua menjëherë nga regjimi.
Renwu shpejt lëshoi artikullin në faqen e tij të internetit, duke ndjekur udhëzimet e Pekinit. Sidoqoftë, përdoruesit – duke parashikuar se kjo mund të ndodhte – ishin në gjendje të bënin imazhe të tregimit dhe e ndanin atë në rrjetet sociale, duke bërë që fjalët e tyre të shpërndaheshin.
Për të shmangur sanksionet dhe bllokimin e posteve dhe profileve, përdoruesit kanë zgjedhur alternativa që mund të anashkalojnë censurat.
Natën e 30 dhjetorit, Fen mori një telefonatë. Ishin shefat e tyre. Ai nuk duhet të dërgojë informacione për kolegët e tjerë që kishte coronavirus në Kinë, sepse kjo mund të shkaktojë panik. Dy ditë më vonë ai u sanksionua për “përhapjen e thashethemeve” dhe “dëmtimit të stabilitetit”. Përhapja ishte gati për të shpërthyer dhe Wuhan do të ishte në fokusin ku shumica e pacientëve do të vdisnin. Një urdhër tjetër brutal ra mbi pjesën tjetër të stafit të spitalit, ishin të ndaluar të ndanin foto ose ndonjë mesazh tjetër në lidhje me virusin e ri.
Informacioni që arrin popullsinë është i kontrolluar dhe mund të jepet vetëm pasi të kalojë filtrat e njëpasnjëshëm që i përgjigjen interesave të Pekinit. Kur lind një krizë – si ajo e coronavirusit – këto filtra shumëfishohen.
Imazhi i Presidentit Xi Jinping u përkeqësua në mënyrë të konsiderueshme nga administrimi i dobët i epidemisë fillestare dhe nga ajo që mendonte se ai mund t’a kalonte këtë në heshtje, pa siguruar popullatën me të dhënat e sakta për t’u mbrojtur kundër saj.
Mbrojtja e qytetarëve mungonte. “Ne kemi parë që gjithnjë e më shumë pacientë që hyjnë në spital pasi përhapja e infeksionit u bë më e madhe”, i tha ai Renwu në intervistë. Dhe ai shtoi se në të njëjtën kohë ai e dinte se transmetimi ishte “nga njeriu te njeriu” dhe prap regjimi e mohoi këtë.
Ata do ta njihnin atë 20 ditë më vonë, më 21 janar. Atë ditë 1.523 pacientë hynë në qendrën mjekësore në një ditë të vetme, tre herë më shumë se zakonisht, sipas Fen.
Në dy muajt e fundit ai zbuloi se ai gjithashtu pa që shumë nga kolegët e tij sëmuren dhe katër prej tyre vdiqën nga coronavirusi. Njëri prej tyre ishte Wenliang, vdekja e të cilit shkaktoi një valë zemërimi të paparë.
Në fillim të shpërthimit, tetë mjekë ishin sanksionuar nga autoritetet për “përhapjen e thashethemeve”.