Ne jemi shumë krenarë për këto nëna amvise sepse na dhanë gjithçka nga vetja e tyrë, na edukuan në frymën më të mirë kombëtare, na mësuan të ecim e të flasim e në të njëjtën kohë na mbjellën edhe dashurinë për atdheun dashuri që vdekjen për këtë vënd na bënë më të dashur së sa jetën.
Kujtojmë të madhin Fehmi Lladrovci kur iu është bërë pyetja: A do të vdisnit për Kosovën? ndërsa pergjegjia e tij ishte brilante “më dëshirën më të madhe, vde.kja për lirinë e vëndit do të ishte fati im më i madh i jetës”
E kush e kishte edukuar këtë hero përpos një nënë “amvise” e cila ishte akademi e kulturës dhe edukatës e cila la shënja të pavdekshme ndër gjenerata.
Kosova dhe populli i saj i ka shumë borxh nënave “amvise” të cilat dhanë më të shtrejtët e tyre ketij dheu që ty dhe sojit tënd të keshë lirinë që të llomotitësh i lirë.
Dikujt apo më mirë të themi shumkujt edhe më e rëndë ju është dukur që Kosova të udhëhiqet nga disa njerëz të Drenicës se sa të kishte udhëhequr Serbia këtë vend.
Mburremi, krenohemi dhe ju kemi shumë borxh nënave tona “amvise” sa që borxhin ndaj tyre s’mundemi ta kthejm asnjëherë siç e meritojnë ato.
Të gjithë nuk e kanë pasur fatin të vdesin por per mua ata që e kanë kapur pushkën në përballje më armikun janë horonj të gjallë.
Ps. Ku po i gjenë këta këshilltar Kryeministri, njëri fyen UÇK-në, tjëtri fyen nënat e tyre.