“Nëse flet në gjuhën e çetnikëve serbë dhe ushqehesh me mallrat e tyre, Zoti ta thanë gojën!”
Të gjitha rrugët e udhëtimit të shqiptarëve për në vendlindje dhe nga vendlindja në botën e jashtme duhet të kalojnë përmes Tiranës. Sa herë që të kaloni rrugëve të Serbisë ndjene sikur kaloni mbi trupat e mijëra shqiptarëve të masakruar, mbi gjakun e bijve dhe bijave shqiptare, mbi fatin e të pagjeturve, të nënave dhe motrave të dhunuara nga çetnikët serbë!
E dij se e keni vështirë ta bëni këtë, sepse rruga përmes Tiranës nganjëherë ju duket e largët dhe e vështirë, e mundimshme dhe pasigurt, por andej nga kalojnë të gjithë shqiptarët patjetër të merr kuptim të ri çdo veprim, të krijohen regulla të reja, të frymojë shqip dhe kombëtarisht. Mos ia bëni qejfin armikut serb me harresën tuaj për masakrat mbi shqiptarët!
Edhe për mallrat serbe mos e pritni të vendosë vetëm Qeveria, por veproni me ndërgjegjen tuaj, secili duke bojkotuar çdo prodhim që vjen nga Serbia, e cila përherë ka tentuar t’i helmojë shqiptarët përmes ushqimeve dhe ilaçeve. Nuk është vetëm çështja e taksave!
Ajo që me mijëra shqiptarë i shfrytëzuan shtetësinë dhe pasaportat serbe pas luftës çlirimtare në Kosovë, sot po i kushton shtrenjtë njohjes së plotë ndërkombëtare të shtetit të pavarur të Kosovës.
Kur po i shkruj këto radhë seç mu kujtuar amaneti i një nëne arvanitase nga Athina, e cila ia kishte lënë birit të saj kur ishte nisur për studime në Universitetin e Prishtinës, në vitin 1980:
“Kosta, ti do të shkosh në Kosovë biri im, atje ka edhe serbë, nëse gabon e flet një fjalë me ata dhe në gjuhën e tyre Zoti ta shtrembëron dhe thanë gojën!”
Kjo nuk është ndjenjë e urrjetjes ndaj popujve të tjerë dhe gjuhës së tyre, por revoltë. Kështu ruhet nderi dhe dinjiteti kombëtar duke injoruar gjithçka të armikut tënd.
Mos ia mbushni arkën shtetit serb për të blerë plumba e tanksa që një ditë mund të kalojnë mbi trupin tuaj apo të pasardhësve!”