Senatori amerikan, Chris Murphy i cili së bashku me senatorin tjetër, Ron Johnson kanë vizituar Kosovën dhe Serbinë, ka shkruar në lidhje me vizitën e tij.
Ai ka shkruar impresionet e tij për Kosovën, madje ka përmendur edhe shtalbat të cilët shiten nëpër sheshet e Prishtinës.
Ndër të tjera, Murphy ka folur edhe rreth rëndësisë që ka Kosova për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke shtuar se liderët në Serbi e dinë se duhet ta njohin Kosovën.
Murphy gjithashtu ka folur rreth takimit me liderët kosovarë dhe ata serbë në Prishtinë dhe në Beograd.
Ai ka thënë se Serbia është e gatshme t’i kthehet tavolinës së dialogut pas heqjes së tarifës dhe kështu të arrihet marrëveshja finale gjithëpërfshirëse.
Kosovë:
Kosova është një vend i vogël, afërsisht me madhësinë e Connecticut por me gjysmën e popullsisë. Atëherë, pse më intereson kaq shumë? Pse do të vendosnin dy senatorë amerikanë të vinin këtu? Epo, siç thonë ata, luftërat fillojnë në Ballkan dhe paqja e brishtë midis serbëve dhe shqiptarëve është pikërisht ajo, e brishtë. Pra, gjatë viteve të kaluara pasi Shtëpitë e Bardha Demokratike dhe ato Republikane janë përqendruar në pikat e nxehta të kapjes, si Siria dhe Afganistani, të dy, unë dhe Johnson jemi interesuar të angazhohemi në diplomaci për të vazhduar shërimin e plagëve të Luftrave të Ballkanit të viteve 1990 – 2000
Por, unë gjithashtu interesohem për Ballkanin sepse rajoni ka rëndësi për Connecticut. Shteti ynë është shtëpi për dhjetëra emigrantë (kryesisht shqiptarë), nga ajo pjesë e botës dhe shumë shqiptaro-amerikanë të suksesshëm në shtetet tona mbështetin shkollat dhe organizatat jofitimprurëse në vende si Prishtina. Votuesit e mi duan që unë të jem një forcë për paqen në Ballkan dhe unë i kam dëgjuar ata.
Prishtina është një nga qytetet e mia të preferuara në botë. Kosova është vendi më i ri në Evropë dhe rrugët janë plot energji dhe gjallëri. U futa më herët nga se pritej dhe bëra shëtitje nëpër vendkalimin kryesor të këmbësorëve. Më intriguan shitja e diçkaje që quhej “shtalb”, i cili dukej si misër i skuqur. Bleva për 50 cent dhe mora një kafshim dhe kuptova saktësisht pse shtalbi nuk eksportohet nga Kosova. (Imagjinoni një kallam misri, i vështirë për t’u përtypur, pak i djegur, kryesisht karafil i papërpunuar… jo i mirë).
Më është thënë, ndërsa e përshkoj tregun, se tarifa e fundit 100 për qind që Kosova vendosi për importet nga Serbia ka bërë që vendasit të blejnë më shumë mallra nga këto stenda të tregut vendor. Ambasada jonë na thotë se kjo mund të jetë e vërtetë, të dhënat ekonomike thonë se tarifa, e ngjarë e frymëzuar nga magjepsja me Trump në luftërat tregtare ka dëmtuar keq ekonominë e brishtë të kombit.
Të nesërmen, Johnson arriti, vetëm në kohë që ne të takoheshim me Presidentin e Kosovës, Hashim Thaçi, një takim i veçantë me një grup të liderëve në Parlament. Menjëherë udhëheqësit e Kosovës se si çështja midis SHBA-ve dhe Evropës po ndikonte në sigurinë e tyre. Çështja kryesore si në Serbi, ashtu edhe në Kosovë, janë negociatat që Serbia të njohë përfundimisht pavarësinë vendit të tyre fqinj (Serbia ende e konsideron Kosovën pjesë të territorit të vet edhe nëse drejtuesit e saj e dinë që përfundimisht duhet të njohin pavarësinë e Kosovës për të hyrë në BE). Për të arritur që marrëveshja e njohjes përfshin një negociim kompleks dhe ato negociata janë aktualisht në pritje sepse Serbia i pezulloi bisedimet derisa Kosova të pezullojë tarifën e diskutueshme. Udhëheqësit na thonë se këto ditë, SHBA-të dhe Evropa vijnë në Prishtinë dhe u japin atyre këshilla të ndryshme se si ta prishin bllokimin – ata nuk dinë se kë ta dëgjojnë. Më shumë pasoja nga politika e jashtme e shkatërrimtare e Trump.
Pas këtyre takimeve, ne shpejtuam për në aeroport, një aeroplan i vogël ushtarak pret të na sjellë në Kiev. Johnson dhe unë nuk mund të jemi ndryshe – ai është njëzet vjet më i vjetër, një konservator i vendosur social dhe fiskal. Ai mund të jetë i dobishëm, një rezultat i dekadave të tij në biznesin privat para se të hynte në politikë. Dhe kështu, njerëzit në Uashington gjithmonë janë të befasuar kur zbulojnë se ne jemi miq të mirë dhe partnerë të rregullt në projekte të politikës së jashtme.
Serbi:
Ndalesa e fundit në udhëtimin tonë është e shkurtër – disa orë në Beograd, Serbi, për t’u takuar me Presidentin Aleksandër Vuçiq, udhëheqësin e ri të Serbisë i cili dhe Johnson dhe unë kemi mësuar ta njohim mirë ndër vite. Ne të dy besojmë se ai është i gatshëm të bëjë një marrëveshje me Kosovën për të njohur pavarësinë e tyre, por tani, ai është i çmendur për tarifën 100 për qind. Ne të dy e shtypim atë për t’u kthyer sa më shpejtë në tryezën e bisedimeve dhe ai thotë se posa të hiqet tarifa, ai është i gatshëm të flasë përsëri.
Takimi ynë me Vuçiq është i rëndësishëm, sepse administrata Trump i kushton pak vëmendje konflikteve ende të zymta në Ballkan. Vizitat tona në vende si Beogradi dhe Prishtina janë delegacionet amerikane të nivelit më të lartë që këto vende kanë mundësi të marrin gjatë mandatit të Trumpit. Dhe veçanërisht në një vend si Serbia, i cili gjithashtu ka marrëdhënie të forta me Rusinë, është e rëndësishme për amerikanët të vazhdojnë të shfaqen në mënyrë që ta mbajmë marrëdhënien tonë të gjallë.
Ne nisemi nga Beogradi pas një konference shtypi shumë të ndjekur me Vuçiq, ku të gjithë riafirmojmë rëndësinë e marrëdhënieve SHBA – Serbi dhe pas një fluturimi lidhës për në Frankfurt, Johnson niset për në Çikago dhe unë nisem për Uashington. Më duhet të kthehem atje natën e së Premtës, sepse të shtunën në mëngjes shkoj për në Porto Riko për të vrojtuar ritmin e rimëkëmbjes nga Uragani Maria.