Vetmia nuk është thjesht një ndjenjë. Vetmia është shenjë biologjike që duhet të kërkojmë për njerëz të tjerë, siç është ndjenja e urisë që na shtyn të kërkojmë ushqim ose ndjenja e etjes që na shtyn të pimë ujë, thotë psikologu dhe shkencëtari Julianne Holt-Lunstad.
Sipas saj, konkluzionet e disa studimeve të mëparshme ku u përfshinë 3.4 milion njerëz në lidhje me lidhshmërinë midis izolimit social, vetmisë dhe familjes me një anëtar të vetëm. Rezultatet që ajo arriti në 2015 janë edhe më domethënëse tani kur bota po përballet me pandeminë e koronavirusit. Ndjenjat e vetmisë, izolimit shoqëror dhe vetmisë janë treguar se rrisin rrezikun e vdekjes së parakohshme (nga 26 në 32%), pavarësisht moshës, gjinisë, vendbanimit ose kulturës.
Psikologët paralajmërojnë se pas koronavirusit mund të pritet epidemia e vetmisë. Ata llogaritën se efektet afatgjata të vetmisë shkaktuan të njëjtin dëm si pirja e duhanit 15 cigare në ditë. Sipas Dr. Su Varma, vetmia mund të jetë shkas për sulmin në tru dhe sulmin në zemër, mbipeshën dhe shfaqjen e demencës.
Vetmia gjithashtu rrit rrezikun e zhvillimit të depresionit klinik. Një episod i çrregullimit depresiv, gjegjësisht gjendje depresive që zgjat më shumë se dy javë dhe përcillet nga të paktën pesë nga nëntë simptomat që e përcaktojnë depresionin, dyfishon mundësinë e episodeve të tjera depresive.
Dy episode të depresionit e rrisin rrezikun e zhvillimit të një episodi të tretë me 75%, tre episode me 95% rrisin mundësinë e një episodi të katërt etj. Rrethi i depresionit po bëhet gjithnjë e më i përçueshëm, paralajmëron Dr. Varma. Vetmia mund të shfaqet tek shumë njerëz gjatë koronavirusit, ndërsa masat lehtësuese tani janë të kufizuara. Lidhja me njerëzit është ende thelbësore për mbijetesën. Por gjatë kohës së izolimit shoqëror që është absolutisht i nevojshëm, zgjidhja është përdorimi i teknologjisë në mënyrë të shëndetshme shoqërore. Prandaj qëndroni në kontakt me njerëzit ballë për ballë, por në distancë.